LilaCenter: yogaretraites in klooster

Ik ben Ruby Halfschepel (1974), yogadocente sinds 2010. Ik vind het leuk om wat over mijn yogapad te vertellen, zodat je een idee krijgt hoe ik yoga beleef, want dat ga je natuurlijk terug zien in de lessen.

In ben yoga gaan doen vanuit interesse in de fysieke aspecten: ik wilde beter worden in rotsklimmen. Ik kwam er echter al snel achter dat yoga ook veel invloed had op hoe ik me voelde. Ik leerde ook veel beter voelen! De eerste keer dat ik tintelingen in mijn benen voelde in de yogales, staat me nog helder voor de geest.

Toen ik met meditatie in aanraking kwam, begreep ik eerst niet wat er van me 'verwacht' werd. Maar toen ik tijdens een eindontspanning na mijn yoga beoefening ineens ervaarde dat ik mijn lichaam niet ben, kreeg ik het vermoeden dat meditatie er uiteindelijk toe kan leiden dat je ervaart dat je ook je denken niet bent. Sindsdien was mijn interesse in meditatie gewekt.

Ik ben een enorme denker, maar kreeg toch langzamerhand de ruimte om te kijken naar mijn gedachtes in plaats van erin meegezogen te worden. Op een goed moment viel de identificatie met de Denker even volledig weg. De denkstem ratelde vrolijk verder, maar was niet meer mijn stem, niet meer Mij. Ik was eenvoudigweg gewaarzijn. Het voelde als een grote bevrijding want dat betekende dat ik ook niet meer naar de pijpen van die stem hoefde te dansen! Wat een grap, natuurlijk neemt die stem het meteen weer over. Nu wilde 'ik' ook de waarheid die ik gezien had blijvend ervaren, 'ik' wilde verlicht zijn!

Heimwee
Naar dat ene moment
Dat ik 'ik' niet was
'Ik' was doorzien, een stem in het hoofd
Niets van doen met eenvoudig gewaarzijn
Wat een bevrijding, wat een opluchting
Zo blij en dankbaar dat ik het mocht zien
Het is nu een weten, geen twijfel meer
Enkel heimwee


Waar ik de taal van advaitaleraren voorheen boeiend maar wat abstract vond, werd het ineens volkomen logisch voor me. Na een aantal jaren verschillende leraren te hebben gelezen en bezocht, gaf ik bij Jeff Foster dat verlangen om de waarheid blijvend te ervaren eindelijk op. 

Waarom een droom achterna blijven jagen, terwijl dat wat je eigenlijk als waar ervaart, hier nu is? Dit moment werkelijk ervaren met alle ongemakkelijke gevoelens en dramatische gedachtes erbij, niet meer proberen te fiksen en alsof doen. Dat is wat nu juist opluchting brengt. 


Uiteindelijk bleek datgene wat me op het yoga pad had gebracht, het fysieke deel van yoga, me lichamelijk juist op te breken. Mijn rugspieren stonden voortdurend strak, ik ging steeds vaker door mijn rug en kreeg klachten in knie, heup en schouder. Ook dit leidde tot een zoektocht die me uiteindelijk bij YogAlign bracht. 

Retraites hebben mij altijd veel inzicht gebracht en sprookjesachtige momenten (gewone momenten die tot leven kwamen)  opgeleverd! Dit is wat ik ook jullie toewens en waar ik graag mijn steentje aan bijdraag: op weg naar inzicht en magie !

Het Sint Liobaklooster
De retraites worden gegeven in het Sint Liobaklooster, een Benedictijns klooster in Egmond. Dit klooster is prachtig gelegen aan de duinrand. Er zijn vele mooie wandelingen mogelijk in de buurt.

Het deel van het klooster waar we verblijven heet School voor Vrede. Hier is een woonkeuken, een zaal voor de lessen en een eigen stuk tuin waar we met mooi weer buiten yoga kunnen doen. Er zijn elf kleine eenpersoonskamers met wasbak. Douches en toiletten zijn op de gang. Vanaf zes deelnemers hebben we de gehele school tot onze beschikking. De groepen zijn dus klein, minimaal zes en maximaal tien deelnemers.

We eten mee met de klooster pot. De warme maaltijd is rond het middaguur. De broodmaaltijden in de avond vul ik aan met soep of salade. Tussendoor is er altijd thee en er staan noten, koekjes en fruit voor je klaar.

In het lesschema is ruimte om een viering met de monniken en zusters bij te wonen. Ook kunnen we de expositie bezoeken met producten van de kunstambachten (zie dit leuke  filmpje) die de zusters beoefenen.